...انسانم آرزوست

سلام من از خدا تکیه گاهی معنوی و عاطفی و راستین برای باقیمانده ی زندگیم می خواهم که پناه عاطفی و رفیق و مونس و همراه راستین و صبور همدیگه باشیم تا در سفر زندگی بیش از این تنها نباشم و با او به رشد و کمالات برسم همچون دوبال یک پرنده در آسمان زندگی زمینی صدا کن مرا صدای تو خوب است . صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است که در انتهای صمیمیت حزن می روید در ابعاد این عصر خاموش من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی کرد و خاصیت عشق این است...